Reisroute: Copan ruinas (Honduras) – Antigua (Guatemala) – Panajachel, San Pedro, Santiago, Santa Cruz – Chichicastenango – Lanquin, Semuc Champey – Flores – Tikal
Hey hey!
daar ben ik weer. Na de mindere dagen in Honduras moet ik zeggen dat het nu al weer een stuk beter gaat. De Maya goden zijn mij in ieder geval beter gezind… en de spirituele dorpjes en marktjes zorgen gewoon ervoor dat je beter wordt.
In elk geval was ik niet meer alleen. Met 2 Amerikaanse meiden en Cristina heb ik van Honduras naar Antigua gereisd. Aangezien Cristina woont en werkt in Antigua, kon ik daar blijven pitten. Cristina is erg intilligent en mooi. Wat een geluk om zo een gids te hebben. De dagen hebben we vooral lol gehad in de stad en hebben we ons zeg maar volgevreten aan lokaal voedsel. Uren en minuten kwamen we tekort. Dankzij haar ben ik ook in Guatemala City geweest. Eigenlijk een no go area, maar nu redelijk in veiligheid bezocht. Het centrum is gewoonweg mooi en schoon. Doordat we zoveel met elkaar samen waren was het afscheid des te moeilijker op dinsdag. Tja, toch maar weer verder alleen reizen…. waar ik geen zin in had.
Naar Lake Atitlan
Dit meer heeft mijn leven gered. Nou eigenlijk Francisco, mijn gids. Toen ik een boottocht aan het maken was, kwam ik aan in het kleine stadje aan het meer, Santiago. Hier was Francisco, 10 jaar, vriendelijk Maya jochie en hij bood me aan om me door de stad rond te leiden. Ik had niet beter kunnen treffen. Ik heb in 1 uur zoveel Maya culruur opgepikt, ongelofelijk. Het hoogtepunt was toch zeker Maximon, de Maya God. Maximon verplaatst elk jaar naar een ander huis, waar de familie voor hem zorgt. Zie foto…. Dus geen toerist die dat dus ooit ziet, want de meeste toeristen schoppen deze kids dus weg. Smeerlappen van een toeristen. Maar goed, ik ben dus geen smeerlaptoerist. 😉 Verder heeft Francisco mij haarfijun uitgelegd van de conquistadores hebben aangericht en hoe de Maya cultuur nu nog steeds bestaat. Dankzij dit jochie heeft mijn reis weer een impuls en doel gekregen.
De waarde ontdekte ik steeds meer, nadat ik verder in andere stadjes terechtkwam. Elk dorpje heeft een eigen identiteit, taal, kleding, etc. Geniaal gewoon, en zo een rijke cultuur. Dit werd weer eens bevestigd toen ik in Chichicastenago meedeed aan de donderdagceremonies. Uit respect heb ik hiervan geen fotos genomen. Hierbij worden mais, bloemen en vruchten geofferd en in brand gestoken. Het vuur is symbool voor voorspoed en voed het element zon. Daarnaast zijn er nog de elementen maan, wind en sterren. De hele ceremonie duurde ongeveer 15 minuten, in een soort trance. Het is moeilijk uit te leggen, maar ik voelde me echt beter erna. Ik was nog steeds op de Mayatrail, dus meer zou volgen. Maar eerst was het tijd om weer te kicken op natuur.
Semuc Champey en Lanquin
3 dagen in rust in een hostel langs de rivier en waar je de vogels en andere dieren in het bos hoort. De gigantische grotten van Lanquin met talloze vleermuizen en het natuurmonument van Semuc Champey met mooie watervallen en kreekjes hebben mooie foto´s opgeleverd, die ik nu niet kan uploaden… vytorin cream. :(. Een mooie plek om mijn verjaardag vieren. Ik was nog gelukkig niet alleen, want Billie, Diego en Alexandra waren gestoord genoeg om een leuke avond van te maken. Tequila, cocktails gingen er gemakkelijk in…. Mijn enorme Mexicaanse buffet heeft me gered van helemaal gaar te worden… Goed, maar nog steeds geen gram aangekomen.
Na het kicken op de natuur arriveerde ik toch weer in iets anders…. in het oerwoud… daar vertel ik volgende keer meer over 🙂 😉